اقامت مهاجران کانادایی به احتمال زیاد در ونکوور، تورنتو و ادمونتون

زمان مطالعه: 6 دقیقه
📌مطالعه آمار کانادا در مورد جابجایی مهاجران، ونکوور، تورنتو و ادمونتون را به عنوان شهرهایی با بالاترین میزان پذیرش مهاجران معرفی کرده است.

تحقیق در رابطه با شهرهایی که مهاجران ترجیح می دهند آنجا اقامت کنند در تدوین سیاست هایی که افراد تازه وارد را به یک منطقه خاص جذب می کند بسیار مهم است.

از طریق داده های جا به جایی می شود فهمید که مهاجران چه مکان هایی را مناسب می دانند و چه عواملی در تصمیم گیری آنها برای ماندن یا ترک کردن شهرها نقش دارد.

اداره آمار کانادا اخیراً تحقیقی را انجام داده است که نشان می دهد مهاجران در کدام شهرها و استان ها بیشترین اقامت را داشته اند. محققان از داده های پرونده مالیاتی پایگاه داده مهاجرت در سال ۲۰۲۰ استفاده کردند که اغلب برای ردیابی نتایج اقتصادی مهاجرت استفاده می شود. آنها برای این مطالعه عمدتاً مهاجرانی را که در سال ۲۰۱۴ به کانادا آمده بودند مورد بررسی قرار دادند.

📍ونکوور، تورنتو و ادمونتون

در سطح شهری، مهاجرانی که در سال ۲۰۱۴ به ونکوور نقل مکان کردند، پنج سال پس از پذیرش با اندکی بیش از ۸۶ درصد، بالاترین میزان ماندگاری را داشتند. به عبارت دیگر، اگر ۱۰۰ نفر در سال ۲۰۱۴ به ونکوور نقل مکان کردند، ۸۶ نفر از آنها هنوز در سال ۲۰۱۹ مالیات را در شهر ثبت می کردند.

 

تورنتو با ۸۶ درصد ماندن در شهر پنج سال بعد، دومین بالاترین میزان نگهداری را برای این تازه واردان در سال ۲۰۱۴ داشت. ادمونتون با حدود ۸۵ درصد در جایگاه سوم قرار گرفت.

 

مهاجران تحت حمایت خانواده در مقایسه با هر طبقه دیگر از مهاجران به احتمال زیاد در شهر مورد نظر خود باقی می مانند. در مهاجرت به کانادا، سه دسته از مهاجران وجود دارد: مهاجران طبقه اقتصادی که بر اساس تجربه حرفه ای خود درخواست می دهند. پناهندگانی که عمدتاً بر اساس اهداف امنیتی یا بشردوستانه درخواست می دهند. و مهاجران طبقه خانواده که توسط یک کانادایی، عمدتا همسر، حمایت مالی می شوند.

 

در آتلانتیک کانادا، هالیفاکس دارای بالاترین میزان ماندگاری نزدیک به ۵۸٪ بود. آتلانتیک کانادا از لحاظ داده ای دارای نرخ های پایینی بوده است که نمونه ای برای ایجاد پایلوت مهاجرت آتلانتیک بوده است. استان نوا اسکوشیا با نزدیک به ۶۳ درصد بالاترین میزان ماندگاری را در منطقه داشت.

 

مشاوره رایگان تحصیلی از طریق واتساپ (9453 - 551 - 343 - 1+)
مشاوره رایگان مهاجرتی از طریق واتساپ (7154 - 222 - 613 - 1+)
مهاجران اغلب در استانی می مانند که قبل از دریافت اقامت دائم در آنجا کار می کردند
داشتن تجربه کاری یا تحصیلی در کانادا در تصمیم گیری مهاجران برای جابجایی بین مناطق نقش مهمی دارد.

اشتغال یک عامل کلیدی برای ماندگاری می باشد. در میان مهاجرانی که در سال ۲۰۱۴ اقامت دائم گرفته اند، آنهایی که تجربه کار داشتند بیشتر در استان یا قلمرویی که در آن پذیرش شده بودند اقامت گزیدند.

 

پناهندگانی که سابقه کار قبلی داشتند، بیشترین احتمال را داشت که در استان محل پذیرش خود بمانند، با نرخ ماندگاری ۹۳%. میزان ماندگاری در افرادی که قبل از اقامت دائم فقط مجوز کار داشتند، کمی بیش از ۹۰٪ بود.

 

افراد تازه وارد با تجربه کار و تحصیل، نرخ ماندگاری در حدود ۸۱٪ داشتند. مهاجرانی که قبل از گرفتن اقامت دائم فقط مجوز تحصیل داشتند، کمترین میزان ماندگاری در حدود ۷۹ درصد را داشتند. دانش‌آموزان ممکن است بیشتر برای جستجوی شغل نقل مکان کنند، اما این مطالعه بر دلایل خاصی که چرا مهاجران تصمیم به جابجایی می‌کنند تمرکز نکرد.

📍به طور کلی، اکثر مهاجران در استان یا منطقه پذیرش شده می مانند.

 

پنج سال پس از پذیرش، نزدیک به ۸۶ درصد از مهاجران در این مطالعه در استان یا قلمرو اصلی خود اقامت داشتند.

 

انتاریو به طور کلی بالاترین نرخ نگهداری را با تقریباً ۹۴% داشت و پس از آن بریتیش کلمبیا با نزدیک به ۹۰% و آلبرتا با ۸۹% قرار داشتند.

 

مهاجرانی که خانواده خود را در استان یا قلمرو محل پذیرش داشتند، احتمال بیشتری برای ماندن داشتند. مهاجران تحت حمایت خانواده دارای نرخ نگهداری پنج ساله بیش از ۹۳٪ بودند. نرخ ماندگاری پناهندگان در حدود ۸۶٪ بود و مهاجران طبقه اقتصادی در حدود ۸۲٪ ماندگار شدند.

 

همچنین این مطالعه نشان داد که مهاجران در سال‌های اولیه پس از پذیرش بیشتر احتمال دارد که مهاجرت کنند. نرخ ماندگاری برای مهاجرانی که به مدت ۱۰ سال در کانادا بوده اند، نزدیک به ۸۶ درصد بوده است، در حالی که نرخ نگهداری پنج ساله حدود ۸۸ درصد بوده است. تفاوت تنها ۲ درصدی بین این دو بازه زمانی نشان می دهد که پنج سال اول نوسانات بیشتری دارد.

 

نرخ های ماندگاری بر اساس استان و طبقه مهاجرت در مرز ۱۰ ساله مشابه با نرخ های مشاهده شده در پنج سال بود. استان‌هایی که بالاترین نرخ ماندگاری ۱۰ ساله را داشتند انتاریو (۹۱.۵%)، بریتیش کلمبیا (۸۷.۳%) و آلبرتا (۸۶.۱%) بودند.

 

در میان استان های اقیانوس اطلس، نوا اسکوشیا با ۵۸.۰ درصد بالاترین نرخ نگهداری ۱۰ ساله را داشت. پناهندگان (۹۲٪) و کسانی که فقط مجوز کار قبل از مهاجرت داشتند (۸۸.۳٪) اغلب در استان یا منطقه پذیرش خود اقامت داشتند.

سوالات خود را با ما در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

وکلا و مشاوران رسمی مهاجرتی گروه کانادا از ایران به شما کمک میکنند بدون خطا فرایند پذیرش و مهاجرت خود را طی کنید.
در شبکه های مجازی ما را دنبال کنید.

   

5/5
0

نویسنده این مطلب: Sarah

دیدگاه‌ خود را بنویسید

اسکرول به بالا