مجوز ویزای کاری C11 کانادا + آپدیت جدید
از میان روش‌های مختلف برای مهاجرت به کانادا، مهاجرت به این کشور از طریق کار با چندین روش مختلف و همچنین با وجود برنامه‌های استانی متنوع امکان پذیر است.
از میان کلیه این روش‌ها، موضوع مورد بحث در این مطلب ویزای C11 کانادا می‌باشد که بطور کل برای کارآفرینان، افراد دارای شرایط خوداشتغالی و بطور عمومی برای کسانی که می‌توانند سود قابل توجهی را برای اقتصاد کانادا از طریق شروع و اداره یک کسب و کار رقم بزنند، در نظر گرفته شده است.
ویزای C11 چیست؟
ویزای C11 زیرمجموعه‌ای از Canada International Mobility Program یا همان برنامه پویای کار بین‌الملل کانادا می‌باشد که برنامه مذکور معاف از LMIA می‌باشد.
منظور از LMIA بررسی تاثیر نیروی کار بر اقتصاد است؛ بدین ترتیب که سازمان کار و امور توسعه انسانی کانادا طبق قواعد تعریف شده در LMIA، پیشنهادهای شغلی یا برنامه اشتغال‌زایی و کسب و کار ارائه شده از طرف کارفرمایان کانادایی را برای نیروی کار خارجی بررسی کرده و بنا به تاثیر آن کسب و کار و منصب شغلی بر اقتصاد کانادا، تصمیم به رد یا پذیرش پیشنهاد کاری آن کارفرمای کانادایی می‌گیرد.
مجموعه‌ایی از عناوین از جمله “نیازهای کانادا”، “سودآوری قابل توجه”، “کارآفرینی” و “خوداشتغالی” در تعریف ویزای C11 کانادا آمده است که این عناوین خود گویای اینکه چه کسانی می‌توانند شامل حال این نوع ویزا شوند، می‌باشد.
کوتاهترین تعریف از این نوع ویزا این می‌تواند باشد: “ویزای کار معاف از LMIA ویژه کارآفرینان، افراد خود اشتغال و در کل افرادی که قصد مهاجرت به کانادا و شروع کسب و کاری را دارند که سود قابل توجهی را برای اقتصاد و بازار کار این کشور داشته باشد.”
مزایای ویزای C11
- عدم نیاز به ارائه مدرک زبان یا آشنایی با زبان انگلیسی
- عدم نیاز به مدرک تحصیلی
- عدم وجود محدودیت سنی
- عدم نیاز به پرداخت ودیعه برای ویزای کار
- عدم نیاز به مجوز LMIA در راستای کسب و کار مورد نظر
- عدم وجود سیستم امتیازبندی و مصاحبه در حین پیشروی پرونده متقاضی
- امکان همراهی خانواده با شخص متقاضی (همسر و فرزندان زیر سن قانونی)
- امکان تبدیل راحت ویزا به اقامت دائم
- پروسه‌ی سریع‌تر و ساده‌تر (3 تا 5 ماه و گاها کمتر از 3 ماه) نسبت به برنامه‌های استانی، اکسپرس اینتری و…
شرایط و صلاحیت‌های لازم برای ویزای C11
فرد متقاضی می‌بایست دارای سابقه و استعداد برای راه اندازی یک سرمایه گذاری موفق بوده و یا منابع مورد نیاز و مجموعه مهارت‌های لازمه را برای خرید یک کسب و کار از قبل موجود در کانادا را داشته و بتواند آن را تبدیل به یک کسب و کار سودآور نماید.
متقاضی باید دارای یک طرح تجاری دقیق و مشخص بوده که عملی کردن آن واقع بینانه بوده و با منطق حاکم بر بازار کار در منطقه مورد نظر در کانادا سازگار باشد
در این راستا حداقل میزان سرمایه مورد نیازی در نظر نگرفته شده اما شخص متقاضی می‌بایست دسترسی به دارایی و هزینه‌های لازم برای راه اندازی (یا خرید) آن طرح تجاری و کسب و کار مورد نظر را داشته باشد که این هزینه باید در حساب بانکی متقاضی (قبل از اجرای طرح) به عنوان تمکن مالی بوده و مبلغ پیشنهادی در این راستا معمولا 100 هزار دلار موجودی می‌باشد.
متقاضی باید صاحب حداقل 50 درصد از سهام کسب و کاری که راه‌اندازی یا خریداری نموده باشد.
متقاضی باید با ارائه شواهدی مبنی بر داشتن توانایی مالی برای شروع تجارت و پرداخت هزینه‌ها ، اجاره فضای کار، داشتن برنامه برای کارکنان، اخذ شماره اجازه کسب و کار، نشان دادن اسناد یا موافقت نامه‌های مالکیت بر تجارت و غیره شروع به عملی کردن طرح خود را نشان دهد.
متقاضی بایستی بتواند مجموعه‌ای از فعالیت‌ها را ایجاد نموده تا به نفع کشور کانادا و مردم آن در زمینه‌های مختلف و در اقشار گوناگون زندگی باشد.
متقاضی باید همزمان با درخواست مجوز ویزای C11، برنامه‌ای مبنی بر برقراری ارتباط با همکاران، تامین کنندگان، فروشندگان کانادایی و… را آغاز کرده باشد.
از طرفی شرایط زیر شانس متقاضی را بالاتر خواهد برد:
- ایجاد کسب و کار در زمینه تولیدی
- ایجاد کسب و کار در صنایع کلیدی و اصلی استان مورد نظر
- ایجاد کسب و کار در زمینه صادرات کالا و یا خدمات کانادایی
- استفاده از تکنولوژی‌های بروز
- ایجاد اشتغال برای تعداد قابل توجهی از شهروندان کانادا یا افراد دارای اقامت دائم در این کشور
- تولید محصول یا ارائه خدماتی که در حال حاضر در استان یا ناحیه مورد نظر ارائه نمی‌گردد
- ایجاد کسب و کار در مناطق کم جمعیت یا به دور از شهر
انواع اقامت برای ویزای C11
ویزای C11 برای دو دسته از افراد در نظر گرفته شده:
متقاضیان اشتغال در کانادا با مجوز کار و اقامت موقت
این افراد علاوه بر اینکه باید واجد شرایط مذکور برای اخذ ویزای C11 باشند، باید اداره مهاجرت را متقاعد کرده که پس از اتمام کار خاک کانادا را ترک خواهند کرد.
بطور عمومی مدت اعتبار این ویزا به میزان 2 سال می‌باشد و تنها در صورتی قابل تمدید بوده که فرد متقاضی درخواست اقامت دائم دهد تا به پروسه آن رسیدگی گردد و یا در حالاتی استثناء مانند آنکه شخص یک سرمایه‌گذاری قابل توجهی را بر پروژه عظیمی انجام داده و یا درخواست متقاضی با گذشت زمان بیش از حد نصاب همچنان در وضعیت تعلیق قرار داشته باشد نیز قابل تمدید است.
متقاضیان دریافت اقامت دائم کانادا
اخذ اقامت دائم کانادا از طریق ویزای C11 در همان وهله اول امکانپذیر نبوده و کمی زمانبر خواهد بود که در آن مدت متقاضی دریافت اقامت دائم کانادا می‌بایست صلاحیت و توانایی خود را در زمینه مفید بودن و تاثیر مثبت بر اقتصاد و بازار کار کشور کانادا را ثابت کند.
اعتبار ویزای C11، 2 سال است و در صورتی که شخص درخواست اقامت دائم دهد، می‌تواند تمدید گردد. البته برای درخواست اخذ اقامت دائم، گذشت 1 سال زمان تحت شرایط زیر نیز کافی است؛ اما اخذ اقامت دائم برای این ویزا در دو مرحله صورت می‌گیرد که مرحله اول آن این است که شخص متقاضی می‌بایست واجد شرایط مذکور برای اخذ ویزای C11 باشد و در واقع همانند یک متقاضی اشتغال با اقامت موقت اقدام کرده و سپس با رعایت موارد زیر، پرونده خود را مبنی بر درخواست اقامت دائم کانادا ارائه دهد:
مدیریت موفقیت آمیز کسب و کار خود به مدت حداقل یکسال تحت مجوز کار دریافت شده
ثبت نام در لیست انتظار و سپس دریافت دعوتنامه از سمت اداره مهاجرت برای اپلای اکسپرس اینتری
برآوردن حداقل الزامات و امتیازات لازم برای برنامه اکسپرس اینتری و کارگران ماهر فدرال (FSW)
توجه داشته باشید که در راستای تبدیل ویزای C11 به اقامت دائم، هنگامی که وارد سیستم امتیازبندی می‌شوید، به الزامات روال جهت کسب امتیاز مانند مدرک زبان، سن، میزان تحصیلات، سابقه کار و… احتیاج پیدا خواهید نمود و بنابراین بهتر است که قبل از شرکت در سیستم امتیازبندی، در مدت زمان اداره کسب و کار خود، جایگاه شغلی خود را به سمت مدیر رده بالا برسانید تا در صورت نقص در معیارهای امتیاز بندی، شانس بیشتری را برای موافقت با اقامت دائم خود داشته باشید.
در نوامبر 2022،IRCC خط مشی جدیدی را در رابطه با برنامه مجوز کار با مزایای قابل توجه C11 منتشر کرد که در آن برنامه را اصلاح و شفاف سازی کرد.
IRCC به وضوح بیان کرد که 2 دسته از مجوزهای کار C11 وجود دارد:
(الف) دائمی – برای نامزدهای تجاری که قبلاً نامه پشتیبانی از هر یک از استان های کانادا تحت جریان کارآفرینی دریافت کرده اند یا کسانی که به دنبال مجوز کار تحت برنامه SUV هستند تا برای راه اندازی کسب و کار خود به کانادا بیایند.
(ب) موقت – همه کارآفرینان و افراد خوداشتغال دیگر که به دنبال ورود به کانادا برای انجام تجارت به صورت موقت هستند. اکثر کارآفرینانی که وارد کانادا می شوند نامه پشتیبانی استانی یا نامه ای از سازمان های تعیین شده تحت برنامه SUV ندارند.
- دو دسته از اتباع خارجی وجود دارد که به عنوان صاحبان مشاغل به دنبال مسیری برای ورود به کانادا هستند.
- کسانی که فقط برای یک هدف موقت، معمولاً فصلی، برای راه اندازی کسب و کار فعلی خود (معمولا افراد خوداشتغال) و کسانی که به دنبال ورود برای شروع یا اداره تجارت خود هستند تا شرایط نامزدی استانی یا انتخاب به عنوان کارآفرین را برآورده کنند (از جمله کبک) یا برای کلاس تجاری استارت آپ فدرال.
جدیدترین آپدیت اداره مهاجرت کانادا در خصوص ویزای C11
اداره مهاجرت کانادا تصریح کرد که حتی افراد خوداشتغال می توانند برای C11 درخواست دهند.
قبل از این قانون، مشخص نبود که آیا افراد خوداشتغال می توانند برای C11 درخواست دهند یا خیر.
اکنون واضح است که حتی افراد خوداشتغال (Owner-Operator) که قصد دارند در مشاغل کوچک خود به عنوان کارمند کار کنند، ممکن است واجد شرایط این برنامه باشند.
دیگر نیازی به تعیین اهداف بلندپروازانه و تبدیل کسب و کارتان به یک شرکت نیست.
تعریف خوداشتغالی و کارآفرین ارائه شده در سیاست دولت را ببینید:
خوداشتغال: شخصی که برای خود به عنوان صاحب کسب و کار کار می کند و به ندرت افرادی را خارج از اعضای تیم خود استخدام می کند. در حالی که بسیاری از آنها صاحب مشاغل هستند، آنها معمولاً مسئولیت های کارکنان را انجام می دهند.
کارآفرین: شخصی که یک کسب و کار یا کسب و کار را سازماندهی و راه اندازی می کند و برای انجام آن ریسک های مالی بیش از حد معمول را متحمل می شود. آنها کارمندانی غیر از اعضای خانواده خود را برای انجام فعالیت های تجاری استخدام می کنند.
2. قوانین واجد شرایط بودن: ماهیت موقت، تمرکز جدید برنامه C11 شد
IRCC به صراحت اعلام کرده است که برای این برنامه، یک فرد خوداشتغال یا یک کارآفرین باید شواهدی را ارائه کند که نشان دهد کار در کانادا ماهیت موقت یا فصلی دارد و آنها برنامه هایی برای ترک کانادا در یک دوره زمانی مشخص دارند.
به عنوان مثال، اگر افراد خوداشتغالی برای کار در فصول خاصی به کانادا بیایند (مثلاً برای راه اندازی یک تجارت اجاره قایق در ماه های بهار و تابستان) این نیاز را برآورده می کنند.
برای کسب و کارهایی که در تمام طول سال فعالیت می کنند (مانند تعمیرگاه های خودرو، آرایشگاه ها و غیره)، به شواهد بیشتری نیاز است مبنی بر اینکه تبعه خارجی فقط قصد دارد به طور موقت در کانادا بماند.
متقاضیان کسب و کارهایی که در تمام طول سال فعالیت می کنند، اکنون باید یک طرح انتقالی در مورد نحوه استخدام فردی برای مدیریت کسب و کار خود پس از راه اندازی کسب و کار در نظر بگیرند.
الف. اسناد
IRCC فهرست مدارکی را که متقاضیان اکنون باید در درخواست های C11 ارائه کنند، روشن کرد. پیش از این، این اسناد به عنوان اختیاری پیشنهاد می شد، “می تواند شامل شود”، اما اکنون IRCC از عبارت “باید ارائه شود” استفاده می کند که این اسناد را اجباری می کند:
- مدارکی محکم دال بر ماهیت موقت اقامت آنها برای رضایت افسری مبنی بر اینکه آنها کانادا را ترک خواهند کرد و تلاشی برای تبدیل شدن به اقامت دائم دائمی ندارند.
- نامه های پشتیبانی از سازمان های مرتبط، مانند سازمان های توسعه اقتصادی محلی یا منطقه ای یا اتاق های بازرگانی
ج. بدون حداقل مبلغ سرمایه گذاری
IRCC به وضوح اعلام کرده است که این برنامه حداقل مقدار سرمایه گذاری ندارد.
اکنون تمرکز بر میزان سرمایه گذاری یا تعداد کارمندانی که کسب و کار ایجاد می کند نیست – بلکه بر تأثیری است که تجارت بر جامعه محلی و اقتصاد منطقه ای خواهد گذاشت.
ب. توضیح داده شود که «منافع قابل توجه» چیست و چگونه ارزیابی خواهد شد
IRCC همچنین تلاش کرده است تا ما را در مورد آنچه که «منافع قابل توجه» می‌داند و نحوه تعیین آن توسط افسران راهنمایی کند. و چندین ملاحظات اضافی را برای افسران هنگام ارزیابی درخواست های C11 در حال حاضر اضافه کرد، از جمله موارد زیر:
- آیا این کار یک تجارت بادوام ایجاد می کند که به نفع کارگران کانادایی یا مقیم دائم باشد یا محرک اقتصادی ایجاد کند؟
- آیا متقاضی پیشینه یا مهارت خاصی دارد که دوام کسب و کار را بهبود بخشد؟
- آیا طرح تجاری وجود دارد که به وضوح نشان دهد که متقاضی اقداماتی را برای شروع کسب و کار خود انجام داده است؟
- آیا متقاضی اقداماتی را برای اجرای طرح کسب و کار انجام داده است (ارائه شواهدی مبنی بر داشتن توانایی مالی برای شروع کسب و کار و پرداخت هزینه ها، اجاره فضا، داشتن طرح کارمندی، اخذ شماره کسب و کار، نشان دادن اسناد مالکیت یا قراردادها و غیره؟)؟
جدید (به لیست اضافه شد)
- آیا متقاضی توانایی های زبانی لازم برای راه اندازی کسب و کار را دارد؟
- آیا تجارت ماهیت موقتی دارد (مثلاً مشاغل فصلی)؟
- آیا اتباع خارجی در حال ایجاد یک تجارت طولانی مدت است که نیاز به حضور نامشخص دارد (مثلاً یک مغازه مکانیک خودرو)؟
از وب سایت IRCC:
هنگامی که افسران مزایای قابل توجه کسب و کار پیشنهادی را بررسی می کنند، لزوماً نوع کسب و کار (مالکیت انحصاری، حق امتیاز، شرکت، و غیره) نیست که آن را به یک سود قابل توجه تبدیل می کند یا حتی چقدر برای آن هزینه می شود.
در عوض، به این صورت است که چگونه فرصت هایی را برای کانادایی ها یا ساکنان دائمی فراهم می کند یا برای اقتصاد محلی یا منطقه ای تاثیر مثبتی دارد.
چه چیزی تغییر نکرده است؟
قوانین مالکیت (حداقل 50٪)، و
امکان درخواست برای اقامت دائم
جمع بندی:
در اینجا نکاتی برای شما بر اساس به روز رسانی های اخیر برنامه C11 ارائه شده است.
واجد شرایط بودن: این برنامه برای کسانی که:
(الف) قصد ندارند زمان زیادی را در کانادا بگذرانند، بلکه به طور موقت برای ایجاد یک تجارت به کانادا بیایندد.
(ب) کسانی که قصد ایجاد مشاغل در مناطق کم جمعیت و حاشیه ای را دارند.
(ج) کسانی که خدمات یا محصول منحصر به فردی را ارائه می دهند که احتمالاً به نفع کانادایی ها است.
شواهد و مدارک:
- شواهدی را در مورد مهارت های زبانی خود و نحوه برنامه ریزی برای بهبود کسب و کار خود در کانادا ارائه کنید.
- شواهدی در مورد تأثیر تجارت شما به جای میزان سرمایه گذاری و ایجاد کسب و کار شما.
- جمع آوری نامه های پشتیبانی از سازمان های محلی و منطقه ای؛
- ارائه شواهد قوی در مورد روابط با کشور خود؛
